Душан Петровиќ, саксофонистот на ова моќно трио, повеќе од 40 години е присутен на белградската и европската сцена во различни улоги, постојано барајќи и наоѓајќи нови изрази и начини на соработка со други музичари. Започна како басист, текстописец и коавтор во групата Дух Нибор (1980-1986), исто така соработуваше со различни локални уметници во текот на 80-тите, пишуваше музика за балет, детски претстави, студентски филмови,но и кариера како басист (привремен)… што ја заврши на албумот ДУМ-ДУМ на Екатарина велика, каде ги напиша сите до еден бас аранжман… Во тоа време тој свиреше сè повеќе тенор и алт саксофон. Набргу по демо-снимката со групата ПРЕСИНГ, каде свиреше саксофони, доби покана да снима со новооснованата група ПЛЕЈБОЈ (1991-1999), со која по снимањето продолжува со полно работно време како тенор саксофонист.
Во 2000 година, заедно со Борис Младеновиќ, тој го основа Dvojac bez Kormilar, проект за електро-џез импровизација кој на своите Border Line Sessions беше домаќин на врвни музичари од земјата и странство (Соња Лончар, Борис Буњац, Федја Френклин, Буге Веселтофт, Ерик Труфаз, Шри Срирам, Патрик Мулер, Лоран деВајлд и многу други). Во последните години, како дел од својот проект Е.А.Р. (електро-акустична работилница познат како електроакустично истражување) се повеќе и повеќе експериментира со електронски ефекти на саксофонот, што конечно води до соработка со Немања и Ралет во моќното импрово трио 3-GO-NO-ME-3…
Немања Аќимовиќ (тапани) е движечката сила и ураганската енергија на белградската сцена во втората половина на 90-тите и почетокот на новиот милениум! Првично тапанарот на Јарбола, еден од најважните бендови на Бгд во тој период, тој брзо ја прошири својата сфера на интерес и учествуваше во многу интересни проекти (Театарот Шешира на Људмила Стратимировиќ, бендот на Лира Вега каде што свири бас и серија експериментални театарски парчиња со изведби во живо). Новиот милениум го наоѓа на (ритмички) волан на сензационална техно-сесија атракција наречена Неочекувана сила што се појавува одеднаш и ја решава работата, која беше позната по повеќечасовните сетови кои Немања ги „возеше“ зад тапаните без пауза од почеток до крај… Со Душан повремено работи уште од деновите на Јарболи, а преку нивната соработка во различни бендови, на крајот заедно учествуваа во неколку театарски продукции на композиторот Владимир Пејковиќ како музичари на сцената, каде што се роди и идејата соработка надвор од вклучувањето на трети страни… Бидејќи и Немања сè повеќе го истражува прашањето за хибридизација на живи тапани и електронски генерирани ритмички содржини на различни начини, комбинирајќи го тоа со „електрифицираниот“ саксофон на Душан беше само прашање на време кога ќе ја почнат да работат заедно…
Томислав Рале Марјановиќ (контрабас) е третата точка и поддршка и „тајниот зачин“ на феноменот 3-GO-NO-ME-3… Филозофски барбароген кој свири на кој и да е инструмент што започнува да го свири без претходно да го запознае интимно… човек кој многу добро ја познава и длабоко ја почитува музиката како мистична сила способна да влијае на луѓето и настаните. Подеднакво дома во музичките универзуми на Стокхаузен, Орнет Колман и Колтрејн, но и африкански или абориџински ритуални и транс мистерии, електронски експерименти од Теремин и Мартино до Амон Тобин, Отомо Јошихиде и диџеј Шадоу… Исклучително активен во последните години во белградската импро сцена , постојано соработува со бендот Црно дете и повремено на неколку други (секогаш неконвенционални и откачени) интересни проекти. Свири контрабас, беспрекорен бас, труба, корнет, дувачки тенор, саксофони и кој нов инструмент ќе му се најде ќе биде додаден на оваа листа… Сам ги прави засилувачите, педалите за ефект, инструменти и којзнае уште што не…